Polskie stowarzyszenia w Australii.

KONTUNUACJA: Druga Fala

VIESIA HARLACE, tłumaczenie z j .angielskiego: Benek Es

Zaczęło się po 1960 roku i zostało nazwane „Program łączenia rodzin”. Gospodarka australijska znowu się dobrze rozwijała, zaczęło brakować siły roboczej, dlatego został zaoferowany ten program dla egzystujących już migrantów, którzy byli obecnie legalnymi obywatelami Australii – że jeżeli sobie tego życzą, mogą zasponsorować członków swoich rodzin w Polsce, aby przybywali do Australii. Były ustalone dokładne regulacje: sprawdzanie stanu zdrowia, sponsorzy musieli zapłacić za podróż do Australii, musieli także wziąć na siebie odpowiedzialność za ich zakwaterowanie i wyżywienie a także nowi przybysze nie mogli mieć żadnych politycznych powiązań z komunizmem. Ta emigracja nie mówiła po angielsku a ich handlowe uprawnienia oraz dyplomy uniwersyteckie nie były uznawane w Australii, tak więc ich jedyną szansą była praca w fabrykach. Koszty biletów podróży musieli spłacić swoim sponsorom, większość z nich mieszkała u swoich sponsorów, którzy wymagali aby zarabiać wystarczająco by emigranci stawali się samowystarczalni.

Migranci w Australii byli wciąż uważani za obywateli drugiej kategorii w porównaniu do obywateli Brytyjskich – którzy również byli zachęcani do emigracji z finansowym wsparciem, w tym darmową podróżą do Australii.

Ponad milion brytyjskich obywateli przybyło do Australii, mając zapewnione preferencje w uzyskiwaniu pracy zgodnej z ich kwalifikacjami, które były uznawane, co dawało im dostęp do tzw. „czystej roboty” np. w bankach, stanowiskach rządowych, itd.

Ta Druga Fala była chętnie witana w Polskich stowarzyszeniach, ale była także traktowana podejrzliwie, ponieważ przybywała z komunistycznego kraju, większość była wykształcona i miała handlowe uprawnienia, odmienne od oryginalnych członków. Pierwsi imigranci pragnęli uzyskać informacje jak mają się sprawy w Polsce, ale jednocześnie niedowierzali temu co było im mówione, szczególnie jeżeli były to pozytywne rzeczy, o których ci „nowi Polacy” mówili – o filmach kręconych w Polsce, o teatrach, rozrywce, kabaretach, wakacjach organizowanych przez polskie państwo – nie mieściło się to w głowach starszej generacji, że Polska może się rozwijać, no bo jak to możliwe pod rządami komunistycznej doktryny ? Oni żyli w przeszłości związanej z patriotyzmem wolnej Polski.

Te różnice opinii spowodowały pierwsze rozłamy w Polskiej organizacji w Australii, zaczęły się kreować podziały pomiędzy nimi w ideologii nowej generacji pracującej w morderczej pracy zmianowej po 12 godzin dziennie od świtu do nocy, zupełnie odmiennej od tej jaką wykonywali w Polsce.

W wolnym czasie tęsknili za zabawą, nie życzyli sobie rozmów o polityce, ponieważ wiedzieli że to przynosi jedynie kłótnie, tęsknili za rzeczami które pozostawili za sobą, organizowali pikniki, tańce, niektórzy zaczęli organizować import polskich filmów do kin, objazdy polskich tancerzy, artystów kabaretowych po Australii. Wszystko to musiało być najpierw przegłosowane przez zarządy komitetów Stowarzyszenia, czasami po burzliwych debatach, które powodowały utworzenie się dwóch grup, pierwsza generacja formowała Kluby Seniora wewnątrz Stowarzyszenia, które wyłaniały własny zarząd i komitety.

Nowi przybysze będąc młodszymi brali w swoje ręce stery spraw dotyczących przyszłości. W tym okresie wzrost liczby członków większości stowarzyszeń wliczając w to organizacje skautów, każde Stowarzyszenie kontynuowało szkoły dla dzieci, grupy taneczne były formowane w niektórych stanach, jedna z takich grup „Obertas” z siedzibą w Brisbane, założona w 1982 roku, istnieje do dzisiaj.

Niektórzy Polacy w Australii powiedzieliby że czas od 1960 do 1990 to były „złote lata”.

Viesia Harlace

Oryginalny artykuł w języku angielskim:

Polish associations in Australia.

CONTINUATION: Second Wave

This started after the 1960s it was called “Family reunion scheme”. The Australian economy was doing well again there was a shortage in the labour force so this scheme was offered to existing migrants who were by now legal Australian citizens that if they wished they could sponsor members of their family from Poland to come to Australia. There were stringent regulations: health checks, sponsors had to pay for their travel to Australia they had to also undertake to be responsible for their accomodation and food, have no communist political leanings. These immigrants did not speak English their educational certificates of trade or university were not recognised by Australia so their only chance was to work in the factories. They had their travel tickets to pay back to their sponsors most were living with their sponsors which made it imperative to earn enough to become self sufficient.

Migrants in Australia were still considered second class citizens compared to the British citizens who were also encouraged to emigrate with financial rewards including free travel to Australia over a million British citizens came to Australia they had preference of jobs their qualifications accepted put them in the so called clean jobs:- banking, government positions etc.

This second wave was welcomed into the Polish associations but were also treated with suspicion because of arriving from a communist regime most were educated or had trade certificates unlike the original members. The first immigrants craved for information on how things were in Poland but at the same time didn’t believe what was said particularly if it was a positive thing these new poles talked about the films made in Poland, theatre entertainment, cabaret, holidays organised by the polish state, in the minds of the older generation Poland didn’t move forward how could it, under communist doctrine?. They lived in the past patriotic to a free Poland.

This difference of opinion became the first schism in the Polish organisation in Australia it started to create a division between them in ideology the new generation worked in jobs that were drudgery twelve hour shift work from day to night totally different from their time in Poland. In leisure they longed to have fun they did not wish to talk politics because they knew that would cause arguments, they longed for things they left behind they organised more picnics and dances some started to organise importation of polish films into the cinemas, tours of polish dance performers and Cabaret artists to Australia. All this had to be voted on by the management committee of the Association some times with a heated debate which eventuated in a split into two groups the first generation formed Seniors Clubs within the Association, had their own management committee.

https://www.facebook.com/Benek-znowu-w-Szkole-108527791291997/photos/pcb.129573749187401/129573712520738/

The newer arrivals being younger took the charge of steering it into the future. During that period the membership grew more associations formed in other areas of Australia including scout organisation, each Association continued the schools for children, dance troupes were formed in some states one such group “Obertas” based in Brisbane formed in 1982 still performs today. Some Poles in Australia would say 1960 - 1990 were the golden years.

Viesia Harlace

---

tagi: australia  polonia australijska  stowarzyszenia polonijne  imigracja polska do australii 

	BenekEs
	24 kwietnia 2021 13:21

3     814    3 zaloguj sie by polubić