Pobudka skoro świt o 4.30 i przyjemny widok z okna na dzień dobry, ostatni olbrzymi gołąbek przed wyruszeniem w trasę oraz zapasy picia na drogę. Tym razem byłem gotowy do wymarszu przed 6-tą rano, aby dać sobie więcej czasu na poszukiwania w świetle dnia tam na górze.

Na początek pierwszy etap wędrówki - czyli Przełęcz Iwaniacka, na którą udaje się dotrzeć idealnie w czasie napisanym na tabliczkach (po raz pierwszy udaje mi się ta sztuka podczas podejścia w górę - przy poprzednim pobycie nigdy się nawet nie zbliżyłem do takiego wyniku, przeważnie byłem bliżej orientacyjnego czasu x2).

Przełęcz Iwaniacka tym razem opustoszała - nie tylko nie ma dzisiaj ludzi ale nawet śladu po krokusach, które jeszcze tydzień temu były tutaj w dosyc dużej liczbie (co pokazuję poniżej na fotkach sprzed tygodnia!)

Krokusy 2 maja ok. 12.00, tym razem dotarłem tutaj o 7.15 i ruszyłem dalej po kwadransie postoju

Ruszyłem dalej coraz bardziej stromym szlakiem pod górę na grań Ornaku, skąd powinno już pójść "z górki", biorąc pod uwagę że najbardziej strome podejścia miałbym już za sobą. Na grań udało się dotrzeć sprawnie, tym bardziej że płatów śniegu były już śladowe ilości w porównaniu do ubiegłego tygodnia i były mniej śliskie i znacznie łatwiejsze do pokonania.

Kiedy człowiek wychodzi z linii lasu i wspina się coraz wyżej aż do linii kosówek, nagle z każdym krokiem pojawiają się coraz bardziej rozległe i coraz to piękniejsze widoki.

Widoki z Grani Ornaku należą do najpiękniejszych w całych Tatrach - a powodem ich wyjątkowości jest to że rozciąga się z nich panorama Tatr 360 stopni, człowiek może obracać się powoli dookoła swojej osi i podziwiać wciąż na nowo cudowne widoki i tak praktycznie z każdym krokiem po grani: od wejścia na nią z Przełęczy Iwaniackiej, poprzez Ornak, pomniejsze szczyty i przełęcze, aż do Siwej przełęczy i potem do granicy ze Słowacją!

Nie mogąc się zdecydować, które z nich tu umieścić, dokonam z bólem serca ostrej selekcji, aby nie przesadzać z ilością zdjęć a w przyszłości być może popełnię foto-notkę z tymi panoramami...

Granią posuwałem się bardzo szybko, pochłaniając przestrzeń, po minięciu Siwej Przełęczy dotarłem do granicy słowackiej, gdzie jest rozdroże szlaków: w prawo idzie szlak graniczny na Starorobociański Wierch a w lewo na graniczny Błyszcz i na Bystrą.

Teraz szybko granią na Bystrą Przełęcz, skąd atak szczytowy na Bystrą i jednocześnie rozpoczęcie poszukiwań zaginionego portfela z dokumentami. Ostatni raz miałem go na pewno przy podejściu na Bystrą, podczas fotografowania tatrzańskiego zachodu słońca w sobotę 4 maja, a teraz w piątek 10 maja jestem już bardzo blisko ponownego wejścia na najwyższy szczyt całych Tatr zachodnich.

c.d.n.

---

tagi: polska  słowacja  turystyka  tatry  tatry zachodnie  dolina kościeliska  błyszcz  byustra  ornak  przełęcz iwaniacka  siwa przełęcz  grań  portfel 

	BenekEs
	27 maja 2024 15:46

7     362    4 zaloguj sie by polubić